Datça-Mersincik yolu

Cumalı köyden sonra yol hep fotoğrafta olduğu gibi.

Yarı yola kadar araba ille geldik ama daha fazla

gitmenin bir anlamı yoktu, geri kalan kısmı yürüyerek

gidelim dedik.Bu yemyeşil doğanın içinde duyulan

tek ses arı vızıltıları,çiçeklerle kaplı ağaçlar arılarla

kaynıyordu.Bir tepeye geldiğimizde Mersincik göründü,

sahil boyunca ovada her yer zeytin ağaçlarıyla kaplı.

Ahmet bey buranın hikayesini anlattı ,bir ara tam

anlamıyla öğrendiğimde yazarım.Yıllar önce Datça

dışından birisi dönümlerce büyük bu araziyi alıp

her yeri zeytin ağaçlarıyla donatmış,birisi onun

yerine ilgileniyor.İlginç olan denizin dibinden çıkan

suyu da tatlı imiş.Biz oradan geriye döndük daha

bayağı bir yol vardı ama bir daha sefere yürüyerek

oraya giderim inşallah.Aşağıda kulübemsi bir ev var,

fazla ilginç gelmedi,zaman da ilerlemişti.Yolların

bozukluğuna gelince inşallah böyle kalır buralara

yollar açıldıkça son hızla tahrip ediliyor.Bu arada

Mersinciğin fotoğrafını çekmemişim ama video gö-

rüntülerini hazırladığımda bu güzellikleri daha iyi

anlatmış olacağım.